Recht voor zijn raap

Precies een week geleden landde ik met het vliegtuig aan op Schiphol. Even heerlijk een weekje bijkomen bij paps en mams. Ik spurtte gelijk naar het dichtstbijzijnde toilet om mijn lege cola flesje vol te tappen met heerlijk schoon Nederlands drinkwater. Het kraanwater in Wales zit vol met chloor en dat verklaart dan ook gelijk waarom de Britten zoveel melk bij de thee doen.

Ik woon inmiddels alweer 9,5 maand in Cardiff en ik geniet nog steeds met volle teugen van mijn vrije leventje daar. Maar na zo'n weekje Nederland besef ik me weer al te goed dat ik het vertrouwde leventje hier best wel mis! Niets is fijner dan omringd te zijn met familie en vrienden.
En daarnaast is iedereen hier ook zo lekker direct en recht voor zijn raap. Waar in Wales iedereen in de bus plaats voor elkaar vrij maakt, wordt er in Amsterdam keihard door de tram omgeroepen of iedereen even zijn waffel dicht kan houden. Als ik morgen weer in Cardiff aankom, moet ik niet vergeten mijn 'beleefdheidsknop' om te draaien. Ik weet nog goed dat ik de eerste weken in Cardiff soms voor wat onrust heb gezorgd met mijn Hollandse uitspattingen. Een Engelse vriend zei laatst tegen mij: "Jij was in het begin wel een beetje onbeleefd hoor Fen, maar daar zijn we nu wel aan gewend''.

En aangezien jullie als ras Nederlanders daar al aan gewend zijn, ga ik ongegeneerd een bruggetje maken naar mijn afstudeerfilm..

Over 1,5 week ga ik mijn film Sk8er Boy opnemen in Zuid Wales. Het gaat over een tiener jongen met het syndroom van Down die niets liever wilt dan een professioneel skateboarder te worden.
Vorige week ben ik een 'crowdfunding campagne' begonnen om geld in te zamelen voor de post-productie van de film. Mocht het je leuk lijken om het project te steunen, neem dan een kijkje op deze website. Ook om alleen een indruk te krijgen van waar ik me nu zoal mee bezig houd, is het leuk om de video te bekijken.

It's a mans world

Het is algemeen bekend dat er in sommige vakgebieden een overschot is aan één bepaald geslacht. Zo blijkt het merendeel van de psychologie studenten te bestaan uit vrouwen en lopen er in de TU Delft enkel wijsneuzige kerels rond.
  
Het laatste is ook het geval in de film business. Hier in de creatieve industrie in Cardiff zwermt het van de mannetjes en dat is in mijn geval .... zeer gunstig! Met mijn 'sexy' Nederlandse accent, mijn diepe decolleté jurkjes en mijn knalroze fiets ben ik een waar begrip geworden binnen deze lokale mannenwereld. Ook wel: The Dutch Girl On The Pink Bike! Het is een mooie titel, die ervoor zorgt dat iedereen mij kent.
  
Toch is het niet altijd even gemakkelijk om mijn 'vrouwtje te staan' tussen al die losgeslagen mannen. Tijdens een filmklus wordt er ongegeneerd over 'borsten&billen' gepraat en menig scheet vliegt door de ruimte heen. De vraag is: hoe reageer je als vrouw hierop? Knijp je je neus dicht of pers je er zelf ook een stink bommetje uit? Maanden lang heb ik zitten dubben over hoe ik hiermee om moest gaan, maar uiteindelijk is het vrij simpel: knijp je neus vooral stevig dicht en probeer niet 'one of the guys' te zijn. Want hoe hard je ook probeert erbij te horen, je bent en blijft een vrouw.
  
Daarom omarm ik mijn vrouwelijke charmes en probeer ik ze effectief in te zetten. Afgelopen week werd het mij weer duidelijk hoe gemakkelijk het is om mannen te manipuleren met een beetje onschuldig flirten. Zo moet ik voor mijn afstudeerproject film apparatuur huren dat veel geld kost (en wat ik momenteel niet heb). Dus in plaats van daar bakken met geld aan uit te geven, probeerde ik over de afgelopen dagen een paar dealtjes te sluiten.
Het resultaat: Ik mag iemands apparatuur lenen in ruil voor a coffee and a hug. En ik heb een editor gevonden die mijn film aan elkaar gaat breien, in ruil voor a beer and a kiss.
  
Deze voorwaarden zijn wellicht een beetje vreemd en deze manier van onderhandelen wordt ongetwijfeld niet goedgekeurd door de Opzij. Maar ik heb zo wel een paar honderd euro uitgespaard! En dat geld heb ik hard nodig, want volgende week begint de uitverkoop.

It's a wrap!

Wat een heerlijk gevoel! Wanneer de regisseur aan het einde van een film shoot schreeuwt: "it's a wrap". Het betekent het einde van zes stressvolle dagen of hard werken, vroeg opstaan, weinig slaap en heel veel chocolade om je suikerlevel hoog te houden.

Hoewel ik de afgelopen maanden betrokken ben geweest bij verschillende kleine film producties, was dit de eerste shoot waarbij ik een grote verantwoordelijkheid had. Ik was production manager, wat inhield dat ik ervoor moest zorgen dat alles in goede banen werd geleid.

De eerste dag van de shoot was een grote uitdaging, omdat we met een zeer grote groep waren. In totaal zo'n 55 mensen (acteurs, extra's, crew leden, ouders, etc). Het was aan mij de taak om dit zooitje ongeregeld in gareel te houden. Daarnaast filmden we de eerste dag in een park -een openbare plaats- waarbij het soms lastig was om alle nieuwsgierige voorbijgangers uit beeld te houden. 

Maar, al met al was het een zeer geslaagde film shoot en de dagen die daarop volgden waren meer relaxt en gecontroleerd. De week werd afgesloten met een knallende wrap party in mijn huis. Een paar alcoholische versnaperingen verder kwamen we tot de conclusie dat niemand meer in staat was om naar huis te rijden. En wie ben ik om als production manager (altijd zorgen makend om health & safety issues) ze naar huis te sturen in zo'n staat? Dus, uiteindelijk bleven 8 mannen (!!) overnachten in mijn huis. De volgende ochtend trof ik ze aan verspreid in verschillende slaapkamers, gang en woonkamer. 

Het is interessant om mee te maken hoe snel je als groep na elkaar toe groeit en hoe snel je comfortabel wordt met alle crew leden. Het is een fijn gevoel en een goede gelegenheid om nieuwe vrienden te maken.

     

   

 

   

 

   

        

    

Hou je klep dicht!

Het is ook nooit goed...
.
Het is zowaar hoog zomer in Cardiff! Het zonnetje schijnt volop, het is dik in de twintig graden en mijn prachtige neusje is versierd met een handje vol sproeten.
.
Helaas geen zomerpret voor mij. Nog maar 43 uur te gaan voordat ik mijn essay voor Film Finance moet inleveren. Ter gelegenheid van deze prachtige deadline, heb ik mijzelf deze week opgesloten in mijn Universiteit. Niemand (en dan bedoel ik ook echt niemand) die hier voor afleiding kan zorgen. 'Film Producing' is een van de weinige masters die doorgaat tijdens de zomervakantie en de Universiteit is uitgestorven op het moment. Na twee uur word je nerveus van de stilte!
.
Toch komt er zo nu en dan een enkeling mij vergezellen in mijn vaste computer lokaal. Vandaag was het 'Abubakker', een internationale student uit Libië. Geef de man een vinger en hij grijpt je hele arm (of liever gezegd: je hele romp!). Uit beleefdheid luisterde ik voor een uur lang naar al zijn verhalen over de politiek in Libië. En over... ramadan! Een extra vijftien minuten van mijn kostbare tijd werd gevuld met feitjes over hoe je kan vals spelen tijdens vasten.
.
Van 13.00 tot 18.00 uur had ik college waarbij een gastspreker vertelde over al zijn ervaringen m.b.t. copy right, contract agreements en legal issues. Ook deze meneer was niet kort van stof. Hij bleef maar praten en praten en praten. Zo veel woorden, zo snel en zo chaotisch. Mijn Nederlandse brein kon het niet meer aan en ik stond op het punt om te roepen: stop talking!!
.

Ik heb dat uiteraard niet gedaan. De gedachte dat ik morgen weer een geluidloze dag tegemoet ga, hield mij in bedwang. Ik ga morgen wel op zoek naar een ander computer lokaal, ergens waar Abubakker mij niet kan vinden. Want hoe aardig hij dan wel mag wezen, ik ben er niet van gediend om mijn rust te laten verstoren door een valsspeler!

Gek op bloemen!

Per 1 juli ben ik verhuisd naar een nieuw huis. Het is een vijf persoons huis en momenteel woon ik samen met twee leuke jongens. Per september worden de andere twee kamers opgevuld.
.
Hoewel ik wel een paar traantjes heb moeten laten bij het afscheid van mijn 1e studentenhuis (feb-jun), ben ik inmiddels al helemaal gesetteld in mijn nieuwe huisje. En ik heb het hier ook onwijs naar mijn zin heb :-) Zoals jullie op de eerste foto kunnen zien is mijn nieuwe huis mooi en schoon. Een andere verbetering ten opzichte van mijn oude stek: het heeft een tuin! De hoogste tijd om de handen uit de mouwen te steken en om dit stukje 3x3 om te toveren in een waar paradijs ;-) Ik heb James, een professionele tuinier en vriend, uitgenodigd om mij hierbij te helpen!

Rule 1. Gardening for beginners:                              

Never go gardening on an empty stomach 

What is it... a wild potato?

The best cupcakes in town!

En nu maar afwachten of de bloemen ooit de grond komen uitschieten!

Our 'gipsy' corner

The Garden

Congratulations with my first blog!

2nd chance...

Hier is hij dan, mijn eerste blog bericht!
Ik heb zojuist besloten om een blog bij te gaan houden om op deze manier al mijn vrienden en familie in Nederland op de hoogte houden van mijn avonturen die ik beleef in Cardiff.
Ik hoor de meeste van jullie al denken: "Ja ja, Fenna gaat een blog bijhouden. Er is na het eerste (redelijk geniale) videobericht nooit een vervolg gekomen!". Dat klopt, maar toch gun ik mijzelf een tweede kans.

Bloggen is nieuw voor mij en dit medium is tot dusver onaangetast gebleven. Hoewel het aanmaken van een blog enige tijd vergt, ga ik er vanuit dat ik in de nabije toekomst gemakkelijk en snel korte berichtjes kan plaatsen. Maar:
Waar zal ik eens over gaan bloggen? Wat vinden mijn lezers interessant? Zal ik mijn blog in het Engels schrijven of in het Nederlands? Welke kleur lay-out zal ik mijn blog geven?
Zoals jullie merken moet ik nog een beetje mijn draai vinden, maar 1 ding kan ik jullie verzekeren: deze blog zal voornamelijk bestaan uit een bijeenkomst van foto's (en wie weet een paar video's met een beetje geluk).

Laat gerust een gezellig berichtje achter :-)

En op naar mijn tweede verslag!